Enjoy the little things in life.
Door: Anne-Sophie
Blijf op de hoogte en volg Anne-Sophie
05 Oktober 2016 | Aruba, Paradera
En hier zit ik dan. In één oogopslag zie ik een hangmat, een lounge-set, pas schoongemaakt zwembad, tropische tuin met exotische vruchten. Een overkapt terras, waar een heerlijk briesje doorheen waait. Zojuist een heerlijke tosti met een vers sapje gehad als lunch nadat ik vanmorgen een goede beachtennis training heb gehad. Oke dit klinkt haast te mooi om waar te zijn. Toch kan het ook anders voelen. Afgelopen weken gingen namelijk met ups en downs. Ik vertel.
Na een paar weken een nieuw thuis gemaakt te hebben, beginnen alle indrukken nu pas te dalen. En dat is soms best confronterend. Je leeft de eerste periode in een waas, het overkomt je, je gaat mee met alles waarvan je denkt dat het zo hoort, alles is nieuw en anders en je past je vanzelf aan. Maar dan komt het moment dat je beseft dat je aan de andere kant van de wereld woont, je dierbare niet in de buurt zijn en dat afstand, hoe snel je elkaar in deze tijd ook kunt bereiken, toch heel moeilijk kan zijn.
Hoe blij was ik dan ook dat ik mijn mama van het vliegveld kon halen en haar 10 dagen om mij heen had. Hoe bijzonder is het dat zij een blik kan werpen op mijn leven hier. We hebben heel fijn genoten van en met elkaar. We hebben veel gezien, veel gedaan, veel gepraat, een traantje gelaten, maar ook soms heel stil gezeten en gewoon genieten van elkaars aanwezigheid. Ook al was dit soms best lastig. Lastig omdat ik met het bezoek van mama pas merkte hoe ik hier op Aruba mijn draai aan het zoeken en vinden ben. Toen mama na 10 dagen weer naar huis ging had ik pas echt het gevoel dat ik voorlopig geen dierbare uit Nederland meer zou zien. Dat ik toen pas echt afscheid had genomen. En jeetje, wat klinkt dat zwaar, want we zien elkaar met kerst weer, maar toch voelde ik me vreemd. Ergens was ik ook blij dat ik het nieuwe leven op Aruba weer kon oppakken en stiekem telde ik de dagen naar de herfstvakantie.
Als het in je hoofd een beetje rommel is, merk ik dat meteen aan alles in de praktijk. School is erg leuk, maar ook zwaar. Ik vind het lastig. De cultuur? De kinderen? De omgeving? De bagage die de kinderen met zich meebrengen? Ik heb geen idee. Maar ik vind het moeilijk. Misschien wil ik het wel te goed doen, wil ik te graag, te snel... Ik weet het niet. En toen was het eindelijk vakantie. Tijd om het hoofd leeg te maken en eens even terug gaan naar mezelf. Denkend aan mijn lieve familie. En waar kan dat beter dan op de plek waar ik nu woon. Ik ben verhuisd naar Paradera. Een prachtig huis, met zoals al eerder beschreven van alle luxe en gemakken voorzien.
Waar het uiteindelijk pas echt om draait is genieten van de kleine dingen, dat ene briesje langs mijn oren, een rijpe mango uit de boom horen vallen, de lach van een kind als het zichzelf heeft overtroffen en elkaar liefhebben. Dat zijn de mooie dingen in het leven! En daar mag ook een beetje verdriet bij komen. Met mijn gedachten ben ik deze week extra bij mijn dierbare familie in Nederland die elkaar nodig hebben. ´Liefde voor het leven, van thuis uit meegekregen´. Voor mijn lieve tante Lies.
Ik ben gelukkig.
Mijn nieuwe postadres is
Rooi Afo 22 appartement 2
Paradera
Na een paar weken een nieuw thuis gemaakt te hebben, beginnen alle indrukken nu pas te dalen. En dat is soms best confronterend. Je leeft de eerste periode in een waas, het overkomt je, je gaat mee met alles waarvan je denkt dat het zo hoort, alles is nieuw en anders en je past je vanzelf aan. Maar dan komt het moment dat je beseft dat je aan de andere kant van de wereld woont, je dierbare niet in de buurt zijn en dat afstand, hoe snel je elkaar in deze tijd ook kunt bereiken, toch heel moeilijk kan zijn.
Hoe blij was ik dan ook dat ik mijn mama van het vliegveld kon halen en haar 10 dagen om mij heen had. Hoe bijzonder is het dat zij een blik kan werpen op mijn leven hier. We hebben heel fijn genoten van en met elkaar. We hebben veel gezien, veel gedaan, veel gepraat, een traantje gelaten, maar ook soms heel stil gezeten en gewoon genieten van elkaars aanwezigheid. Ook al was dit soms best lastig. Lastig omdat ik met het bezoek van mama pas merkte hoe ik hier op Aruba mijn draai aan het zoeken en vinden ben. Toen mama na 10 dagen weer naar huis ging had ik pas echt het gevoel dat ik voorlopig geen dierbare uit Nederland meer zou zien. Dat ik toen pas echt afscheid had genomen. En jeetje, wat klinkt dat zwaar, want we zien elkaar met kerst weer, maar toch voelde ik me vreemd. Ergens was ik ook blij dat ik het nieuwe leven op Aruba weer kon oppakken en stiekem telde ik de dagen naar de herfstvakantie.
Als het in je hoofd een beetje rommel is, merk ik dat meteen aan alles in de praktijk. School is erg leuk, maar ook zwaar. Ik vind het lastig. De cultuur? De kinderen? De omgeving? De bagage die de kinderen met zich meebrengen? Ik heb geen idee. Maar ik vind het moeilijk. Misschien wil ik het wel te goed doen, wil ik te graag, te snel... Ik weet het niet. En toen was het eindelijk vakantie. Tijd om het hoofd leeg te maken en eens even terug gaan naar mezelf. Denkend aan mijn lieve familie. En waar kan dat beter dan op de plek waar ik nu woon. Ik ben verhuisd naar Paradera. Een prachtig huis, met zoals al eerder beschreven van alle luxe en gemakken voorzien.
Waar het uiteindelijk pas echt om draait is genieten van de kleine dingen, dat ene briesje langs mijn oren, een rijpe mango uit de boom horen vallen, de lach van een kind als het zichzelf heeft overtroffen en elkaar liefhebben. Dat zijn de mooie dingen in het leven! En daar mag ook een beetje verdriet bij komen. Met mijn gedachten ben ik deze week extra bij mijn dierbare familie in Nederland die elkaar nodig hebben. ´Liefde voor het leven, van thuis uit meegekregen´. Voor mijn lieve tante Lies.
Ik ben gelukkig.
Mijn nieuwe postadres is
Rooi Afo 22 appartement 2
Paradera
-
05 Oktober 2016 - 20:42
Anke:
Je bent een kanjer!
We zijn trots op je!
Geniet!
We missen je! Tot snel moppie -
05 Oktober 2016 - 21:07
Francien:
Lieve Anne-Sophie, mooi geschreven. Je was er vandaag zeer zeker bij, mischien niet in levende lijve, zeer zeker in onze gedachten -
05 Oktober 2016 - 23:27
Audrey:
Wauw Anne wat prachtig geschreven.
Mooi om te lezen hoe je het leven tegemoet aan het gaan bent.
Geniet van alles
Liefs,
een oud collega stagiaire. -
06 Oktober 2016 - 00:47
Marleen:
Het was mooi vandaag, en natuurlijk werd je ook gemist door de familie. Maar tante Lies is gelukkig nu. Ze is bij pap en Marjo.
Jij moet nu vooral aan jezelf denken en je zult je draai daar wel vinden.
Het is mooi wat je doet en straks zal het prachtige ervaring zijn om naar terug te kijken.
Probeer zoveel mogelijk te genieten.
Lieve groetjes van ons -
06 Oktober 2016 - 09:41
Jojan :
Zo trots op je meis! Knap hoe je het allemaal doet en ook weet te verwoorden. Fijn om te lezen hoe het daar is en met jou is. Hier met een brok in mijn keel. Stilstaan in het nu, leven en genieten, is een kunst op zich en een belangrijk goed! Hele dikke knuffel! -
09 Oktober 2016 - 21:46
Henny:
Een verhaal uit je hart geschreven! Prachtig en wat fijn dat jij het aandurft om je emoties openlijk te tonen en je onzekerheden uit te spreken. Ik heb enorme waardering voor je en blijf je volgen. You can do iT! Lieve groetjes -
14 Oktober 2016 - 10:29
Margo:
Lieve Anne-Sophie, je hebt gelijk: Bij mooie dingen in het leven, hoort ook verdriet. Wat ga je er goed mee om, maar ik kan me voorstellen, dat het soms erg moeilijk is. " Doorzetten zegt men dan zo gemakkelijk ". Zo gemakkelijk is dat vaak niet, maar jij bent gelukkig wel een doorzetter. Je zoekt de grenzen op, heel dapper hoor. Ik heb er bewondering voor, het gaat je lukken. Aruba, met al zijn mooie kanten, je werk en vriendschappen, gaan je daarbij helpen.
Ik ben net terug van Vakantie: Malta en kom hier in de herfst terecht. Niet leuk, maar hoort erbij.
Anne-Sophie, heel veel succes. Liefs Margo -
06 November 2016 - 18:35
Lieneke:
Lieve Anne-Sophie.
Wat mooi geschreven ! Goed om zo bij de dingen stil te staan. Heel goed van je !
Blijf je best doen je leert er zoveel van,hoe moeilijk het ook is.
Liefs Lieneke -
03 December 2016 - 20:15
Marian Brouns:
Lieve Anne-Sophie
Fijn om te lezen hoe het met je gaat. Je doet het geweldig. Je mag trots op jezelf zijn zoals je de draad weer hebt opgepakt. En dat je zo helder ziet en voelt wat echt belangrijk in het leven is. Ik geniet er van dit te lezen. Ben zo blij voor je. Het is je echt gegund. Lieve groeten. Marian
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
